به یک دلخوشی کوچک،
به یک احوالپرسی ساده،
به یک دلداری کوتاه،
به یک تکان سر،،،، یعنی تورا میفهمم،
به یک گوش دادن خالی، بدون داوری!!!
به یک همراه شدن کوچک،،
به حتی یک همراهی کردن ممتد آرام،
به یک پرسش: "روزگارت چگونه است؟"
به شنیدن یک "من کنارت هستم"
به یک هدیه ی بی مناسبت،،
به یک غافلگیری،
به یک خوشحال کردن کوچک،
به یک شاخه گل،
دل آدم گاهی چه شاد است،
به یک فهمیده شدن درست،،،،!
به لبخند! به یک سلام!
به یک تعریف به یک تایید به یک تبریک!!!
....و ما چه بیرحمانه این دلخوشی های
کوچک و ساده را از هم دریغ میکنیم
و تمام محبت و دوست داشتنمان را
گذاشته ایم کنار، تا به یکباره همه آنها را
پس از مرگ نثار هم کنیم....!!!!؟؟؟